بنام خدا
گويا پا قدم بنده شور بود و شمع نوشته جات ما جان نگرفته پت پت كنان رو به خاموشي رفت از آنرو كه ما هر چه كرديم داخل بلاگر نشديم و نتوانستيم بشويم و اگر من بعد هم بتوانيم عمرا" كه بشويم.شهر هرت كه نيست از عنفوان كودكي نويسنده بوديم اما چون مرواريد نسفته در صدف درويشي نهفته بوديم و مانند جناب سعدي اصرار به حضور در صحنه شديم البته با اين تفاوت كه فقط خودمان به خودمان اصرار كرديم كه خاموشي چرا؟!چه نشسته اي كه ميراث ادب فارسي و عقل افلاطوني بر زمين است.آمديم و هن هن و با اهن و تلپي وبلاگي زديم و شربت و شيريني و مهمان دعوت گرفتيم و يكهو ...بلاگر درش گل گرفته شد و ما مانديم پشت در .چبز مفت و مجاني به ما نيامده و يا شوري قدم ما بوده هر چه هست دامن همت تنگ كرديم و
http://www.fvahdat.ir/ نام خودمان را به شرف انتساب به خودمان در اين فضاي مجازي رسانديم تا اگر در زمين خدا بي چيزيم اقل در اينتر نت صاحب فضا هستيم .فلذا اگر ديگر اثر از ما اينجا نديديد بدون آگهي ترحيم معتبر بد بدلتان راه ندهيد و سري به فضاي مجازي ما بزنيد بلكه خلاص من از غم آنجا مگر شود.
يا حق
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment