درد ارتباطات

بنام خدا
خارج تهران بلاگر گشوده میشود و بجایش سایت خودم قابل دسترسی نیست برای نوشتن.با این همه نظم برای برنامه ریزی بدیهی است که فقط آش رشته و کشک بادمجان وشکمیات قابل برنامه ریزی باشد.من پوست کلفت جان سخت جری میشوم چه برسد به جوانها که نا امیدی بعض آنها گناه نسل من است .راستی چه باید کرد؟
ارادتمند